ik zit in een trein, snel rijdend, tl-licht valt op mijn handen. buiten raast het donker aan mijn neus voorbij. woonkamers van huizen vliegen langs als vliegensvlugge schitteringen in de verte. net als haar jasje, goud met zwart.
net als haar haar, dansend op en neer.
daar was een vlotte stap,
veel stilte en een vage vermoeidheid.
een toast op het mooie weer,
en het elkaar eindelijk
na twee jaar weer zien.
een lach en een knuffel.
een trein en een traan.
gevoelens.
opluchting, contentheid, bedroefd,
gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten