'genoeg' denk ik, terwijl ik in mijn nieuwe stoel zit en mijn ogen dichtknijp. het is genoeg geweest.

keer op keer draaide ik om haar heen. geen woorden maar wel lachjes kwamen eruit. sorry's en all that. over en over probeerde ik er een draad aan haar ongrijpbare persoon vast te knopen, maar ze pakte hem niet. mensen horen niet alles van anderen te verwachten, zo zit de wereld niet in elkaar. niemand zal letterlijk alles voor iemand over hebben en uiteindelijk, hoe tesamen dan ook, is iedereen echt alleen. en ik ben moe.

geanimeerd geflirt. lopende gesprekken. gelach en een zachte stilte. een zon en een autorit. alles was afstandelijk en voorzichtig. durfde ze niet? of wilde ze niet? een stilte en een dip. een tweede afspraak en een afzegging. tranen, stilte en alles wat niet gezegd is.

ze was nooit echt de mijne geweest.