de woonkamer. onderuitgezakt. rode wijn.

het licht is te fel. 

ik weet niet wat ik voel of waarom. er is alleen het donker en de beat van muziek, gierend door elke vezel van mijn oren en hart, en ik geef me er aan over. ik dans. niemand ziet me, dus het geeft niet. twee wijn. ik ben aangeschoten, en sentimenteel, maar voel me dronken en verschrikkelijk. doe ik mijn ogen dicht, dan vergeet ik alles. de kamer draait en ik draai mee. ik dans op mijn stoel. alleen in mijn eentje voor alleen het scherm dat mij ziet. 

alcohol. 

er was wijn, twee glazen. 

niet zo veel, maar oh zij. ze deed iets met me, en nu is het over. klaar. ik huil mezelf in slaap. ik lach erom. ik dans ervoor. stiekem voor haar, maar meer voor mezelf. ik dans in mij alleen en niemand die het ziet. vroeg of laat moet ik over haar heen komen. is het al zo ver? ben ik er klaar voor? ik wil niet. ze heeft iets achtergelaten. de geur van haar adem, de geest van haar aanwezigheid, de tinteling van haar hand op mijn rug. niet mijn blote rug, ik heb haar nooit gezien. het mag dan wel over zijn, maar mijn hoofd schudt al 'nee' voor ik het heb gedacht. nog even niet. alleen haar gezicht, de kleur van haar haar. niets is gebleven, ik heb niets. alleen de herinnering van haar en daar dans ik op, terwijl de nacht wegglijdt, en ik mezelf uit het oog verlies.