waarom is het zo lastig
jezelf los te scheuren van het willen?

ik wil een lief, maar ik wil gelukkig alleen zijn
ik wil weg, maar ik ben bang voor het nieuwe
ik wil niet zijn wie ik ben...
ik kan alleen maar zijn wie ik ben

ik hoop op zoveel, maar ik mag niks verwachten
het leven is geen fucking loterij
met elke dag een wonder op je ticket
ik denk erover na en dan voel ik me dom,
verward en honderdvijftig jaar oud

waarom is het zo lastig?