vijf uur 's ochtends. probeerde drie uur lang te slapen maar ik kwam er niet in. wel voel ik me doodvermoeid, alsof mijn hoofd een burnout heeft en ik vastgelopen ben. buiten houden vogels al lange gesprekken. geen idee waarover, ik spreek geen merels. draai ik mijn hoofd naar links, dan zie ik een sliert kerstlichtjes. vier doen het niet meer, maar ik weet niet hoe ik ze moet vervangen. rechts zie ik de beer die ik ooit met kerst in een ziekenhuis kreeg, en een fles water. 

ohja, ik heb keelpijn. daarom. ik zing niet met vogels mee, ik kan niet vragen hoe ik lampjes moet inschroeven en ik praat niet meer met mijn beer. vastgelopen.

welterusten.

because i do

whispered dreams and echoes in the dark
throwing tantrums at night for a goddamn
piece of death between my frozen-in-motion
lips that mouthed the three words in the living

i need you
because i do

i pressed the tips of my fingers to my eyelids until
i saw phosphenes and everything hit me like a bullet
so i sucked oxygen inward as if drowning and then i 
realised i needed you even more than that

more than the oxygen that kept me alive and alone
more than the blood that fills my veins and whole heart
more than the alcohol that fucks my liver and lifts my head
more than that what makes time move forward
more than damn gravitation that has the earth turning
more than whatever it is that makes me think at all

i need your hand on my back to keep me steady
i need you talking to me like i’m real and i’m here for you
i need you walking beside me in the alleyways of town
clenching my hand in case this is over too soon
i need your hair stroking my cheek like it used to
i need your eyes on me in all the ruddy colours they are
i need you with all your laughter, cries, fuck ups, frustration,
caresses, shame, fears, dreams, echoes, tantrums and lips

you and i

it’s engraved in our skin
that’s why.

ik wil geen terrasjes pakken of park hangen

ik wil niet alleen drinken om half twee 's nachts met patti smith op
ik wil niet als gesellotape'd lichaam naar sicilië
ik wil vandaag geen uitgedroogde tulpen op tafel in rum

ik wil alleen maar een bevestiging

weten dat het nog echt kan

weten dat het nog bestaat

weten of ik het echt ben

en of je me ook mist

zoals ik jou nu
en altijd mis

dertig minuten lag ik stil en wakker,

zwevend tussen zorgen en slaap betrapte ik me erop dat ik aan je dacht

ik draai me om en ik zie je gezicht

ik stomp mijn kussen en ik hoor je stem

je volgt me terwijl ik probeer weg te gaan

drie jaar lang al en ik kom er niet uit

ik verleg de deken en dan ruik ik je

ik draai me weer om en herinner me je lichaam,

warm tegen de mijne,

armen om me heen gekruld,

zouden we dat ooit weer hebben? het gaat maar niet weg bij mij

stilte

gegeven
verhalen

beschreven

passen

verzwegen

glimlach

gebleven

stel je voor

op een dag

zal ik liggen

hier in amsterdam

op de koude

stenen op de

dam en dan

zal ik wijn

en wodka drinken

uit hun flessen

warm in mijn

bloed op straat.

het zou niet

zo makkelijk moeten

zijn om je

over te geven

aan je eigen

verdriet en eenzaamheid

niet zo makkelijk

zoals het nu

altijd is geweest.