we draaiden rond elkaar vanmiddag, een beetje als de aarde en de maan. iets aan je trekt me aan, maar ik kan niet benoemen wat. ik kijk om als je lacht. je zet me op de foto als ik niet kijk. we zakken weg in de kussens en de tijd lijkt te versnellen. 

tegenover me gaat een vrouw zitten, langs ons raast de veluwe. ik rij naar huis en ik ben bang. bang dat ik saai ben, niet genoeg ben, hét niet ben. ik ben er bang voor en ik spreek mezelf tegen. ben ik soms twaalf? ik lach alsof ik mijn eerste grap ooit hoor, maar mijn maag lijkt salto's te maken voor de grand prix turnen.

ik snap er niets van. hoe langer ik denk, hoe waarschijnlijker en onwaarschijnlijker tegelijk het lijkt te worden. onzekerheid. angst. twijfel. ik wil het niet denken, maar ik doe het toch, het positieve en het negatieve. weer die twijfel.