al twee dagen voel ik me zo dieptriest. ik weet niet hoe of waarom maar het gebeurt gewoon. alles is een overlading. zo veel. ik let niet op mezelf en ik huil zonder reden. zelfs op mijn kamer zitten en aan alles denken is al te veel. ik overspoel. zonder reden zei ik? misschien weet ik wel waarom en durf ik niet toe te geven. misschien weet ik het echt niet. denk ik dat de leugen waar is en de waarheid een leugen. wat doe ik dan hier?

echo.

galm.

stilte.