vijf maanden later denk ik eigenlijk nog steeds aan je. veel te vaak, als je het mij vraagt. je spookt door mijn hoofd als een echo die niet wegvalt. een stoorzender aan de telefoon. een mug als ik net wegdroom.

ik vraag me wel eens af of je nog aan mij denkt. mis je me? heb je spijt? haat je me? vergeet je me? voel je niets? alleen maar vragen.

ik mis je, maar niet meer zoals vroeger. zoals vroeger, toen er nog iets was. ik wil niet, maar onbewust zoek ik je op. probeer je echo in mijn oren te vangen. laat ik me afleiden van het gesprek.

van alles naar niets valt me zwaar. en je prikt me steeds opnieuw.