ik had de ergste nacht. ik lag in bed en het moment dat ik de deken over me heen trok, werd ik overspoeld door angst. waarvoor? ik heb geen idee. ik kon niet slapen, starend naar de plek waar normaal gesproken de digitale tijd op de magnetron tikt. die dek ik altijd af, omdat het zo fel is. ik draai op mijn linkerzij, rechterzij, rug, bijna-buik, maar het helpt allemaal niet.
ik pak mijn gitaar maar van de bank, een van de weinige dingen die me kalmeert,

als ik zes uur later wakker word, heb ik naar gedroomd. over iemand die ik ken die dood is, die plotseling gewelddadig was geworden. angst. en ik moet naar de wc.

drie en een halfuur later ontwaak ik nogmaals, dit keer weer van een verontrustende droom. terrorisatie, evacuatie, frustratie. verdwaling. al die dingen tegelijk en ik wist niet wat ik moest doen.