dagenlang denk ik nu steeds aan je. het is bijna een jaar geleden en ik mis je zo verschrikkelijk in mijn leven. ik durf het niet eens hardop te zeggen. zonder is beter, maar zonder lijkt alles onlogisch. onzinnig. krankzinnig. veel te graag en veel te vaak haal ik me van alles in mijn hoofd en laat ik het daar ronddrijven. keer op keer, totdat ik mezelf weet te overtuigen dat zonder echt beter is. loslaten is makkelijk, maar uit het oog verliezen lukt me nog niet.